Vélez Sarsfield, club uit Liniers, een van de vele barrio’s van Buenos Aires, genoemd naar het treinstation in de wijk, met het mooie witte shirt met karakteristieke blauwe ‘v’ op het shirt.

De club staat misschien aan de vooravond van een nieuw kampioenschap. En dan is dit een mooi moment om terug te kijken naar de historie van de club en dan met name naar de absolute topjaren van Vélez Sarsfield, de jaren ’90 waarin de club alles won wat er te winnen viel.

 

Raul Gámez: Hooligan, President en Visionair

En daarvoor verantwoordelijk was eigenlijk maar één man, Rául Gamez. Een voormalig leider van de Barra Bravas, de harde kern van Vélez Sarsfield.

Raul Gámez is in hart en niereneen supporter van Vélez Sarsfield zoals dat zo mooi heet. Zijn vader nam hem al op jonge leeftijd mee naar het stadion. Op latere leeftijd sloot hij zich aan bij één van de supportersgroepen van de club waarin hij zich langzaamaan omhoog werkte. Uiteindelijk werd hij zelfs de leider van de voornaamste Barra Bravas van de club.

In het begin van de jaren ’80 werd hij al eens benoemd tot hoofd voetbal van de omni-vereniging Véleze Sarsfield maar dat was een kort leven beschoren. Na een jaar stond hij weer tussen de Barra Bravas. In dat jaar was wel duidelijk geworden dat Gámez een visie had, namelijk de jeugd door laten stromen naar het eerste elftal om daarmee de clubcultuur te versterken en om daarmee de lange termijnbelangen van de club te beschermen. Het was duidelijk dat hij moeiteloos de overstap kon maken van de supportersgroep naar de bestuurskamer en dat is niet veel mensen gegeven.

WK Mexico 1986

Terug tussen Barra Bravas gebeurde er iets opmerkelijks. Gámez werd met een aantal leden van de harde kern van Vélez uitgekozen om het Argentijnse team tijdens het WK 1986 in Mexcio te beschermen tegen al te opdringerige supporters. Zo stond in tijdens befaamde kwartfinale Engeland te vechten met de Engelse supporters op de tribune om na de Argentijnse WK winst op het podium te belanden toen de ploeg in Buenos Aires werd gehuldigd.

Nieuwe kans als president voetbal

In 1992 kreeg Gámez een nieuwe kans in de bestuurskamer. Ricardo Petracca werd president van de omni-vereniging en hij stelde Gámez aan als verantwoordelijke van de voetbaltak. En die kans greep Gámez met beide handen aan om zijn visie over de club te verspreiden.

Vélez Sarsfield zat ondertussen in de financiële problemen en na een jaar van modderen vond Gámez het tijd voor verandering. Hij kwam uit bij de voormalig sterspeler van de club, namelijk Carlos Bianchi. Bianchi was voorstander van verdedigend voetbal en Gámez maakte het niet uit, als er maar succes werd behaald. En dat gebeurde.

Het eerste was Bianchi deed was een keeper halen, de geniale gek Chilavert. Met hem op doel stond de verdediging als een huis met als resultaat het kampioenschap in 1993. En verdedigend was het, want met 23 doelpunten in 19 wedstrijden werd er niet veel gescoord.

Met het behalen van het kampioenschap had de club zich ook geplaatst voor de Copa Libertadores. Ook in deze wedstrijden werden de verdedigende stellingen nauwelijks verlaten en wanneer een tweeluik gelijk eindigde bleek Vélez ook een kei in het nemen van strafschoppen. Dit resulteerde in het onmogelijk geachtte: Vélez Sarsfield haalde de finale en nam het op tegen Sao Paolo. Deze club werd getraind door icoon Tele Santana en speelde zeer attractief voetbal en had de laatste 2 jaar de Copa Libertadores gewonnen. De finale werd gesppeeld over 2 wedstrijden en beide teams wonnen hun thuiswedstrijd met 1-0.

In de tweede wedstrijd gebeurde er veel. Chilavert was van wereldniveau, Bianchi werd weggestuurd,en Vélez incasseerde veel gele en zelfs een rode kaart. Die rode kaart was voor Gámez reden om in de rust de deur van scheidsrechter in te trappen om verhaald te halen.

Maar, uiteindelijk zou de finale toch met strafschoppen worden beslist. En ook hier werd Chilavert de grote held en het ongelofelijke was geberd: Vélez Sarsfield veroverde de Copa Libertadores.

En dat was nog niet alles want later dat jaar mocht de club zich zelfs wereldkampioen noemen door het grote AC Milan verslaan.

Erelijst onder Raul Gámez

Twee jaar later werd Gámez zelfs president van de gehele omni-vereniging en de successen bleven komen want de club werd kampioen in 1996 (2x), 1998, 2005, 2009, 2011, 2012 en 2013. Daarmee komt de club op 10 kampioenschappen wat na 5 Grandes het meest is. Indrukwekkend.

Gámez bleef president tot 2017 om niet meer terug te keren naar de Barra Bravas maar hij zit nu keurig op de tribune.

Het Argentijnse voetbal hangt van fantastische verhalen aan elkaar vast en dit geweldige verhaal mag niet ontbreken. Om het moment van schrijven staan Vélez Sarsfield en Talleres Cordoba samen bovenaan met 48 punten waar El Fortin een beter doelsaldo heeft. Een overwinning aankomend weekend op Huracán levert de 11e titel op.